Peki ya siz?

Hepiniz mi aynısınız?Bu kadar mı bir renkleriniz, bu kadar mı tonsuz?
Nasıl da planlanmış hayata dair anılarınız, nasıl da kurgulanmış usta bir yönetmenin elinden çıkmış gibi kalem kalem tüm davranışlarınız?
Sevgileriniz yalnızca beklentilerinizin ardına sığınmış aslında hiç olmayan gölgeler.
Bir kubbenin gölgesi altında cennet diyen diliniz anlayamadığım bir dilde şeytanı fısıldar olmuş.
Ruhlarınız defalarca farklı bedeni yıkadığınız aynı suda yıkanmaktan solmuş, renklerimden çalmak ister biliyor, geç de olsa fark ediyorum.
Peki ya siz, hep böyle bir renklerde misiniz?
Hiç değişmez mi gizliden gizliye aramıza nifak tohumları serpiştirme hususunda ki istikrarınız?
Ya dar zamanlarda sever görünüp geniş zamanlara yayılmış biçimde aniden unutmalarına ne demeli?
Siz renklerimin görebildiğinizde kamaşan gözlerinizi arada sırada da olsa bir mahçubiyetle kaçırmadığınızda kör edeceğini bilmiyorsanız suçum ne?
Oysa siz sadece bir an oluşan sükûnet hayallerimi yerle yeksan ettiniz
Peki ya siz, hiç üzülmediniz mi elinizin çamurunu sanat etiketi altında kubbeye kadar bulaştırıken?